Gedicht

Een rugzak

Ieder mens draagt in zijn leven

Een onzichtbare rugzak mee

Bergt daarin zijn vreugde en zorgen

Verzamelingen van wel en wee

Soms is de rugzak zwaar van stenen

Dan weer vederlicht

Blijft er nog wat ruimte over

Maar dikwijls kan hij niet meer dicht

Kijk in een verloren uurtje
Heel de inhoud nog eens door
Kan er meestal iets verdwijnen
Wat zijn waarde reeds verloor

Langzaam wordt de rugzak leger
's levensmiddag gaat voorbij
En bij het naderen van de avond
Werpt men een deel der last opzij

Maar er is nog veel van waarde

Wat men koestert
Graag behoudt
Al schijnen het soms kleinigheden
Het zijn herinneringen meer dan goud

Ieder draagt zijn eigen rugzak
Niemand die hem overneemt
En men hoeft ook niet te vrezen
Dat een dief hem ooit ontvreemd