Really Happened - My Spooky Ghost Stories (Part 3)

Spooky Stories, het internet staat er vol mee. Soms denk je bij je eigen, is dit niet gewoon allemaal verzonnen. Misschien zijn sommige verhalen wel degelijk verzonnen, maar een groot deel is ook echt waar gebeurt. Dan vraag je je af hoe ik dat kan weten. Geloof mij maar als ik zeg dat ik zelf ook behoorlijk wat spooky dingen heb meegemaakt. En in deze reeks vertel ik jullie mijn, echt gebeurde, spooky verhalen!



Voor mijn blog Never To Be Forgotten maak ik regelmatig foto's op de begraafplaats. Toen ik deze naderhand terugkeek op de computer bleken er op een aantal foto's schimmen en/of iets wat op een menselijk figuur leek te zijn. Dit heb ik nu al meerdere keren meegemaakt. Bij de foto's die ik daar maak zitten er altijd wel een paar bij met vreemde verschijningen erop. Als ik foto's maak op de begraafplaats doe ik dit altijd als er verder niemand in de buurt is, om te voorkomen dat er iemand ongewenst op de foto komt te staan. Dus wat ik dan op de foto's heb gezet, is nog maar de vraag... De mensen die daar begraven liggen willen niet vergeten worden, denk ik zo...

Toen ik een keer met mijn moeder bij het graf van mijn oma stond, rook ik ineens heel sterk de geur van Maja zeep. Dit was de zeep die mijn oma altijd gebruikte...

De laatste tijd merk ik dit steeds vaker op. Dan zit of sta ik ergens in huis en voelt het alsof er iets langs mijn been strijkt. Hetzelfde gevoel als wanneer een kat langs je been strijkt. Maar wij hebben alleen maar twee vogels en geen andere huisdieren...

Toen mijn tante, de zus van mijn oma, dus eigenlijk mijn oudtante overleed, gebeurde er eerst niets. Maar toen kwam de dag van het afscheid en het moment van het sluiten van de kist. Wij waren zelf hier niet naartoe gegaan, maar precies op het moment dat de kist waar mijn oudtante in lag werd gesloten, stond bij ons de klok ineens stil. Ook begon de lamp ineens te flikkeren. Ik had naderhand aan mijn oma gevraagd wanneer de kist werd gesloten. Dit was op het tijdstip dat bij ons de klok stilstond en het licht begon te flikkeren. Net alsof mijn oudtante nog afscheid van ons wilde nemen...